Έστεκες εκεί περήφανο κι αγέρωχο από το 1866, σήμερα σε αποχαιρετούμε....
Άκουγες έβλεπες δεχόσουν τα συναισθήματα χαράς και πόνου των κατοίκων των Τζουμέρκων, σήμερα κυκλοφορούμε με τον πόνο ζωγραφισμένο στα πρόσωπά μας, μας λείπεις γιατί σε αγαπούσαμε.
Όταν περνάγαμε την καινούργια γέφυρα θέλοντας δεν θέλοντας στρέφαμε το βλέμμα μας και σε αντικρίζαμε εκεί στο βάθος να στέκεσαι περήφανο κι αγέρωχο.
Μέσα στη αντάρα πρόβαλες σιωπηλό και απόμακρο από τα σύγχρονα, έμοιαζες με ζωγραφιά σπουδαίου ζωγράφου.
Θύμιζες περασμένους καιρούς, ξεχασμένα βάσανα και πόθους των Τζουμερκιωτών.
Σε θαυμάζαμε για τις τεχνικές σου ικανότητες, συνολικό μήκος 61μ. και ύψος 19.70μ.
και με την μεγάλη σου καμάρα λεπτή και αέρινη να έχει άνοιγμα 39μ.
Ήσουν ένα αρχιτεκτονικό μεγαλούργημα που αποσπούσες τον θαυμασμό απ' όποιον σε διάβαινε ή σε αντίκριζε από κοντά ή μακριά.
Στον πόλεμο τον Οκτώβρη του 1943 οι Γερμανοί στρατιώτες φεύγοντας προς τα Γιάννενα προσπάθησαν να σε ανατινάξουν λίγο χαμηλότερα της καμάρας άνοιξαν βαθιά τρύπα και τοποθέτησαν δυναμίτες.
Αφού πέρασαν απέναντι πυροδότησαν το φιτίλι και αδιάφοροι πήραν τον ανήφορο.
Ευτυχώς δεν έπαθες σημαντική ζημιά.
Γενάρης 2015 και μια κακοκαιρία σε γκρέμισε, σε έκανε ερείπια κι ο Άραχθος σε πήρε στη αγκαλιά του.
Οι ωραίες στιγμές είναι πάντα μελαγχολικές και η ευτυχία δεν είναι κάτι που βιώνεις αλλά κάτι που θυμάσαι.
Σε αποχαιρετούμε θα μας λείψεις αλλά στις καρδιές μας θα στέκεις εκεί ακόμα
όμορφο, αγέρωχο, περήφανο σαν τις καρδιές των Τζουμερκιωτών!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου